BEN VE BABAM
AKV’de M. Said ÇEKMEGİLAKV başkanı Hikmet bey kardeşim -bu anma toplantısında- babamla ilgili anılar anlatmamı isteyince O’nun belirgin vasfı 30’U AŞKIN ESERİ ile tahsil durumu ve de benim durumumu kıyaslamak geldi içimden….
Babamla ilgili ilk sergileyeceğim anım: babamın “Resmi Okullar”da “okumamışlığı”dır. Kendi anlattığına göre ilkokul 3. sınıfta iken, bir derste -muhtemelen "Tabiat Bilgisi" dersinde- öğretmen, “Dünyanın Güneşten kopma bir uydu” olduğunu söylemiş. Sınıfın eleştirel zekalı öğrencisi babam derhal söz isteyip tepki vererek:
-Peki öğretmenim, Güneş nereden kopmuş diye bir soru yöneltmiş. Bu soruya cevapta aciz kalınca öğretmen, babamın yanına gelip şöyle bir kulağını kıvırarak ona unutamayacağı bir şamar patlatmış; hem de hemen orada, sınıfın ortasında...
Arkadaşları arasında böylesine küçük düşürülürken babam o gün okulu terk etmiş ve bir daha da semtine uğramamış. Öğretmen böylece -o zaman çocuğu zoraki olarak ailenin ve kendi tercihinden mahrum bırakma zorunluluğu da olmadığından- babamı daha çocukken bize, yani toplumumuza bağışlamış, hediye etmiş…
xxx Sanırım bu onursal deneyim babamda -bir de kökleşen bir itiyat empozesiyle- odur budur topluma ve muhitine empoze edilen sloganik klişe anlatımların sığlık ve sefaletini gören ve gösteren bir refleks de kazandırmış…
Günlük yaşamında ve eserlerindeki -iddialara ve iddialarına devamlı kaynak ve mantıki dayanak arayan bilinçli itiyadının- bilinçaltı saiki buydu sanıyorum…
Bu bilinçaltının ona empoze ettiği ve kazandırdığı bir güzellik de -sanıyorum- fikri derinlik ve ilmilik arayışı olmuştur. Babamdaki bu kalite ve ilmilik gayretinin cüz’ünü -çokları ülke gemisinin kaptan köşküne taşınan- değme ünvanlı tayfada bulamazsınız. Yani: babamdaki -düşünsel konulardaki- kalite arayışını, sair göstermelik, yaldızlı ve tantanalı caka satıcılarda bulmak mümkün bile değildir.
xxx
Gariptir ki, kendi okulu ve okumasıyla ilgili bu hatırasını naklettiğim babam, benim sonuna kadar okullu olmamın da müsebbibi ve kendiliğinden garantörü oldu.
Gariptir ki, kendi okulu ve okumasıyla ilgili bu hatırasını naklettiğim babam, benim sonuna kadar okullu olmamın da müsebbibi ve kendiliğinden garantörü oldu.
Bir gün Malatya’nın “en havalı ve asortik”okulu, Sümer İlkokulunun 5. sınıfından, okulu asarak havai arkadaşlarla –havai bir zevk için, havai şekilde gezinmek üzere- şehir merkezine (çarşıya derdik biz ona) kaçtım. Akşam eve geldiğinde neşeyle babamı karşıladım ve kucağına atladım. Önce sevgime mukabele eder gibi durdu ama hemen ardından “seninle görülecek bir hesabım var” deyip acaip bir tokat patlatarak okuldan şehre izinsiz kaçışımın hesabını sordu. O dayağı hala unutamıyorum; hala hatırlıyorum. Bir daha rasgele keyfiliğe kaçar mısın okuldan!... Hala okutmasa da okutuyormuş gibi yapan yerlerde hayali olarak dolaşıp duruyorum işte…
Ve ben okudum: ilkokulu bitirdim, ortayı-Liseyi geçtim, Fakülteyi bitirdim; yurt içi ve yurtdışında master programları takip ettim. İngiltere’de lisan öğrendim; güya… Çoklarının gıbta edebileceği –benim de o çağlarda çok önemli olduğunu zannettiğim- bürokratik görevlere geldim. Helsinki’de, Roma’da, İsviçre’de, İrlanda'da uluslar arası sempozyum ve kongrelere katıldım. Avrupa ülkelerinden transit geçtim… Bu gün bir ikisi önemli bürokratik ve siyasi görevlerde kendilerini çok önemli zanneden insanların okuyup –belki de- “adam olmalarına” kapı da açtım…
Bu vetire içinde anti parantez söyleyeyim ki ikbale ulaşmış “dinci dünyaperestler"den hiçbir karşılık görmedim ama komplekssiz, temiz “mümin” nitelikli insanlardan oldukça iltifat da aldım.
xxx
İşte, şimdi burada duraksayarak, “ilkokul” bile okumamış, hayat mektebinin ordinaryüs profesörü babamla beni kıyaslayarak bir önemli mesaj vermek istiyorum; Eğitime dair…
Bu mesajımda okullarımıza, rasyonel yaklaşımlara, yabancı hayranı bakışlara ve hayatın gerçek anlam ve değerlerine dikkat çekmek istiyorum… Şu –insanları verimli öğrenme çağları geçinceye kadar- lisansız ve mesleksiz bırakan eğitim dedikleri şeyin de -bizim Raci Durcan kardeşimizin anlatımıyla- zorunlu anlamsızlığına dikkat çekmek istiyorum:
Yani, bu mukaddimeden sonra babamın ve babamla ben gibilerin –özetle- tenkidi bir tahliline geçebilirim:
Yukarıda da söylediğim gibi babam: ilkokuldan terk bir terzi idi. Ama benim gibi yurtdışı eğitimli, -müşterisi olan- makam sahiplerine hep yol, doğru yolu gösterdi; onları yanlışlarından doğruya yönlendirmek istedi. Merhum Türkeş’le, Özal’la, Ecevit’le, kısmen de Sn. Demirel ve Bölükbaşı gibilerle -dostluk içindeki telkinleriyle- iyiliğe de yol ve kapı açmak istedi.
xxx
Babam Devlet’ten bir kuruş (sübvansiyon) almadan bir esnaf olarak habire çalıştı ve üretti; helal kazandı, Devletten maaş alanları da vergileriyle habire besledi büyüttü. Düşünün ben hala Devletten aldığım küçük bir meblağ tazminatla onun gibilerin verdiklerinden tüketim zevkini yaşıyorum…
Babamı babam yapan rahmetli ve çok dirayetli anamdı.O’nun, anamın, O’nu hür ve fütursuz yapan tavrı ve takviyesi olmasaydı, bu derece iyi sonuç alabilir miydi; bilmiyorum... Evlenmelerinin hemen akabinde askere giden babamın geride bıraktığı bütün yükleri taşıyan hep anam oldu. Babamın gaile ve çocuklarından tasarruf ettiği enerjisini düşünsel faaliyetlerine ayırmasına imkan ve huzur veren o rahmetli anamdı…
xxx
Dedemin teşhisi babamı iyi tarif ediyor: Hayali bir sahnede en küçük çocuğu M. Mesut Çekmegil’in ağzına şiirli ifadelerle: “Koy bir insan da yaşasın, yok mu bir insancı hiç/ Hür düşün: dinci, vatancı cümle bi-mana bana” mısralarını koyan dedem, babama ise: “Mekteb-i tab’ım füyuzat dersini talim eder/ Kendi derdi gönlümün billah gelmez yadına…” diye söyletir...
Ben ise o ortamda daha kundakta bir bebek iken: “Ayrı gayrı bilmezem her zerre bir ayinedir/ Bir gelir bunda müsemma ile her esma bana…” diyebilmişim nasıl olmuşsa, hayali dünyasında…
xxx
Babamı en çok seven üç kişi sanıyorum: Metin Önal Mengüşoğlu, Şevket Başıbüyük ve Bilal Sürgeç kardeşlerim beyefendilerdir. Üçü de anısına muhteşem üç kitap yazdı. Sırasıyla: “Bilge Terzi”, “Büyük Doğu’nun Son kalesi, M. Said Çekmegil” ve “Bir Şehri Şekillendiren Adam: M. Said Çekmegil” başlıklı üç kitap yayınladılar... Hakkında yazılan sair yüzeli sayfalık kadar orta boy bir kitap dolduran makalemsi yazılar da, babamın sağlığında, “Çekmegil’in Eseri Neyi Anlatır” başlığıyla unutulmaz bir anı olarak sağlığında zaten yayınlanmıştı…
xxx
Babamın hayatında değer verdiği ilkeler içinde baş kriter ölçü, Nida dergisinin -Babamın hatırasına yayınlanan özel bir sayısında, -hem de kapaktan kerametle-: karmaşık yollar içinde: “Hak: bir tektir"; "O’na götüren tarik de Bir tektir…” şeklinde belirtilmişti...
Almanya Eğitim ataşemiz Ercan Arslaner kriter’de yayınlanan bir yazısında -hatırasını tazizen- O’nunla Alman düşünür Bertolt Brecht arasındaki benzerliklere dikkat çekmişti..
Yazılarını her sayısında muntazaman yayınladığı kriter dergisini merhum Alaadin Kürün yayın hayatına geçirmişti… Bu dergi Kültür Bakanlığının bütün kütüphanelerinde mevcuttur sanıyorum halen...
O’nun “Kriter”i, hala onun hatırasına kadirbilir torunları Melike Tanberk ve Fatih Zeyveli tarafından gündemde ve ayakta tutulmakta…
xxx
Anılarım içinde Sn. Bülent Ecevit’le ilgili olanı calib-i dikkattir: Malatya’yı bir ziyaretinde -yanlış hatırlamıyorsam protokol icabı ziyaret ettiği- Faik TÜRÜN paşamız Sn. Ecevit’e, “dikkate değer bir mütefekkir” olarak babamla tanışmasını tavsiye eder… Sn. Ecevit, bütün mahalli parti ileri gelenlerinin muhalefetine rağmen -onları da yanına alıp- “kendilerine muhalif bile olsalar” böylesi düşünürlerden uzak kalmamaları tavsiyesinde bulunarak, babamın terzihanesine ziyarete gider. Yarım saat kadar ekonomi ağırlıklı tartışmadan sonra Sn. Ecevit: Malatya’dan sonra ilk uğrak yeri -siyasi çevrelerde- meşhur Adana mitinginde o meşhur “Ortanın solu, Muhammed’in yolu”sloganını deklare eder ama kısa bir süre sonra Ankara’dan gelen bir uyarı ile bu sloganı terk etmek zorunda kalır…
Merhum Ecevit’in Mevlana’dan muktebes şu dizeleri de calib-i dikkattir. Diyor ki, 1976 yılında yayınladığı “Şiirlerim” kitabında: “Canım tende oldukça Kur’anın kölesiyim/ O seçkin Muhammed’in yolunda ölesiyim/ Herkim bu sözden başka bir söz söylerse benden/ Hem ondan üzülürüm hem o sözü diyenden…”
Babamı merhum “Mehmet efendi”yle tanıştıran Merhum Özal imiş. Babam, oğluyla -benle ilgili önemli ve tek bir- ricasını –onu parçalamak isteyen kartlaşmış kurtlardan koruma ricasını- ilgi ve imkanına rağmen kulak ardı eden Başbakan Turgut Özal’la sanki biraz dargınlaştı sanıyorum… Ölümü üzerine yazdığı ve kriter siteme panel dergisinden iktibas ettiğim bir yazısı sanki bunu da biraz, zikretmeden, terennüm eder gibiydi…
xxx
Babam geride pek çok eser bırakıp gitti. Hatırasına, Nida özel sayıda yazı yazan torun damatlarından Raci DURCAN bey’e göre babamın en önemli eseri ben; Selami Çekmegil imiş… Ama eserleri arasında başkalarınca benim esamem bile okunmaz nedense…
xxx
Şimdi artık ondan –kendisini tarif eden- kriter’den üç dört aktarımla konuşmamı kesiyorum:
“Tahassür”ü:
“Su sesi çağlardı kulağımızda
“Borularda akıp gitti
“Para sesi vardı cüzdanımızda
“Kağıtlar yerini aldı, bitti...
“Bir ses daha vardı
“İliklerimize kadar akardı
“Alkole buladılar
“Mikrofonlar eritti...
“Lahuti bir nağme eserdi
“Dünyamızda
“Onu şükürsüzlük yedi bitirdi...
“Pekmez köyde varsa var
“Pal parmağı uzunda
“Küheylan atlar artık antika
“Eşeğin arkadaşlığı Barış Manço'da
“Göğü uçaklar,
“Denizi torpidolar,
“Yeri fabrikalar öğüttü...
“Mekanik bir dünya geldi
“Tabii dünyamızı itti...”
“Denizi torpidolar,
“Yeri fabrikalar öğüttü...
“Mekanik bir dünya geldi
“Tabii dünyamızı itti...”
“Komşu Müezzin kardeşi”nden Şikayeti:
Uykunun en tatlı saatlerinde
Nedir minareden ilan ettiğin
Namaz uykudan hayırlıdır dersin
Ah bu gerçeği bir bileydin...
Gecenin bittiği bu saatlerde
Nedir avaz avaz seslendiklerin
Bilir misin neler neler söylersin
Ah söylediklerini bir bildireydin...
Seherin başladığı bu saatlerde
Nidan Allah-ü ekber Allah-ü ekber
Allah en büyüktür diye haykırıyorsun
Ama minareden inince
Başka başka büyükler arıyorsun...
Her sabah erken erken
Allahtan başka ilah yok derken
Neden kafadaki putları kıramıyorsun
Başkalarını uyarırken
Sen bir türlü uyanmıyorsun...
Günde beş vakit fezaya
Allah elçi yolladı diye şahitlik edersin
Ama müşrik salonda çocuklarına
“Sakın inanma o bir çöl bedevisidir”
Dendiğinden bihabersin...
Haydin namaza namaza diyorsun
Hangi namaza dostum
Ölen gayretlerimizin namazına mı
Yoksa sen bir jimnastik mi istiyorsun...
Eğer mescide topladıkların
Cemaat olup ta namaz kılsaydı
Kıldığı namazı bir anlasaydı
Müşrikler hakim olur muydu dünyana
Putçular bir yana devrilirdi
Putlar bir yana...
İmamını tanımayan imamlar
Namazdan niyazdan sözden ne anlar
Beş vakit namazda doğru yol ister
Aman sapıklardan olmayalım der
İşte o kadar bu istek
Namazla başlar namazla biter
Yalanlar, yalanlar, yalanlar…
Resulullah’ın makamında olduğunu düşün imam!
Sahabe gibi muti ol imama Cemaat!
Bilal-i Habeşi’nin yerinde bulunduğunu unutma Müezzin!
Allahtan başka kurtarıcı tanıma Müslüman!
Kur’andadır dosdoğru yol ey insan!
Bu içten sözlere inan, inan, inan…
Umudu:
Şehit ekili toprak altından
Yemyeşil filizler beliriyor;
Güneş yeniden doğmak için ufuktan
Tunç renklerini dökerek batıyor...
Çırpınıp duruyor ipek kanatlı kelebek
Aynalarda yıkanıyor bir melek
Boşuna gitmedi olanca emek
Kentten uzakta bir çoban karışan saçlarını tarıyor…
Kulak ver arzın kalbine
Umutlar taşıyor baksana ahengine,
Sen hayale dalma da yine
Dünya afakı aydınlatmak için yanıyor...
Bu kadar yağmur duası boşuna mı
Çakan şimşekler altında biriken gözyaşlarımız yağıyor.
Bir çocuk gelecek günlerden habersiz
Ağlıyor!..
Ve Uyarısı:
Yarım yüzyıl kadar evveldi
Malatyaya bir madam geldi
Eli yüzü düzgün
Ne kördü ne keldi
Fal bakar gümüş para alırdı
Müşterileri kuyrukta seldi
Fincana falan değil
Bakıp laflar söylediği avüç içi tek eldi.
Gelmişten geçmişten haberler verir
Adamı ya güldürür ya üzerdi
Falın haram olduğunu nereden bilsin
İli dini başka bizden değil, eldi.
Kendisi gavurdu ama
Bazı sözleri güzeldi
Vallahlı billahlı hatunlara
Şöyle nasihat ederdi
Siz rabbinizi ne kadar da çok
Ne kadar da şuursuz anıyorsunuz
Bir kere şuurla Allah demek
Bin kere şuursuzluğa yeter derdi.
Ben çocuktum o zaman
Cazip gördüğü kalabalıktan
Çokça para alıp gitti...
Kıymetli Dostum, Anma etkinliklerini elden geldiğince okudum, takip ettim ve doğrusu biraz rahatsız oldum. Keşke Ankara da olup, yerinde izleme imkanım olsaydı. Lafı dolandırmayacağım. İnanınız bana, tarihsel şanssızlığınız ve tabi aynı zamanda sansınız, merhum babanızın oğlu olmak ve öyle anılmak. Hep O nun gölgesinde değerlendirilmek..! Babanızı tanımak maalesef kısmet olmadı. Ama sizin onun taklidi, kopyası yada isminden mürekkep olmadığınıza adım kadar eminim. Misal ben, sizi babanızla tanımadım. Sizin iyi veya kötü bir kopya yada öylesine oğlu olduğunuza kimse beni inandıramaz. Bu söylediklerimden rahmetli babanıza ilişkin küçümseyici manalar çıkaranlar, olsa olsa lafı gerisinden anlamak isteyenler olabilir. O na layık, hayırlı bir evlat olduğunuza ve hatta onu yer yer aştığınıza benim zannım tamdır. Maalesef bu sahte dünya bunu takdir edemese de.. Lütfen, pes etmeyiniz ve ne olur kendinize dikkat ediniz, bu dünyaya küsmeyiniz. Size çok ihtiyacımız var.
İktibas'ta bu yazıya eleştiriler...
Bu yazı iktibas dergisi internet sitesinde yayınlanmış ve önemli eleştiri almıştır; dikkate sunmayı düşünce güzelliği adına gerekli gördüm: http://www.iktibasdergisi.com/news_detail.php?id=14095
O BİR ÇEKMEGİL
Ben ve Babam adlı Selami abinin bu hatıraları Sencer'in şu mısraları ile perçinleniyor kanısındayım. ''Nerde kaynak, nerde delil?'' / sorar geçerdi Çekmegil./...Terzi dükkanını akademi yapmış/ rızkını arar, geçerdi Çekmegil./ Tabi, Selami abimiz de hayat girdabı içinde rızkını hep aradı Kriter'i de bir okul yaptı. Selahaddin Çekmegil
YAZIYA KISA BİR ÖZET...
O HEP KOVDU, ben hep kovuldum.. Tilki Tuzağı: http://www.kriter.org/index.php?option=com_content&task=view&id=2302&Itemid=49
Toplantı hakkında kısa bilgi
Toplantıya ilişkin bilgiler(kısaca) ;) http://www.kriter.org/index.php?option=com_content&task=view&id=2425&Itemid=52
Çok İlginç...
"Dinci dünyaperest" ilk kez karşılaştığım bir etiket; çok ilginç...
SAİD ABİ VE İLBER ORTAYLI
ALLAHA HAMD OLSUN SAİD ABİYE ARKADAŞ OLDUM! Bu konuda çok samimi olduğuma inanın. Bu yazı, Kriterde yayınlanacak, Said Çekmegil Abinin çocukları görecek bana teşekkür edecekleri için yazmıyorum İmkanım olsa da bu yazıyı milyonlara okutabilseydim. İmam Hatip Lisesinde öğrenci iken rüyalara dalardım; Bağdat Medreselerinde ders takip eden bir talebe veya Kurtuba Medreselerinde ders veren bir müdderis olarak kendimi görürdüm. 1981yılında Elazığdan kalmak zorundaydım. Fırat Üniversitesi Tarih bölümü birinci tercihimdi. O yıl YÖK henüz kurulmamıştı. Hocalarımız Ankaradan gelirdi. Tarih konusunda otorite eser sahibi kişilerdi. Bunlardan biri Prof Bahaeddin Ögel diğeri Doç Dr Yusuf Halaçoğluydu. Ancak yine de ODTÜ veya Boğaziçi gibi o zamanki anlayışıma göre en iyi üniversitelerde okumak içimde ukde olarak kalmıştı. Nasip değilmiş meğer. Fakülte bitti. Malatya Sümer Lisesine tayinim çıktı. Kaderde Said Abi ile karşılaşmak var imiş O öyle yaldızlı fakülte mezunu değildi. Ancak bilge bir insandı. O yıllarda Emevilere sövme adeti başlamıştı. Said Abi Tarihte şablon olmaz. Birisi kalkıp herhangi bir devlete kötü diyecek herkes de koro şeklinde kötü diyece bağıracak. Bu olmaz, Bu ilim değildir. Üstelik Emeviler hakkındaki bilgiler Abbasi kaynaklarına dayanıyor. Onlar red ediliyorsa aynı sülalenin İspanyada kurduğu Endülüs Emevi Devleti ne olacak? Herkes Halifelik Ehli Beytin hakkı, Kureyşin hakkı dediğinde Said Abi, Bu ifadeler Kurana aykırı çünkü Hilafet tüm Müslümanların hakkıdır,diyordu. Ona göre İslamda ayrıcalıklı, aristokrasi( yönetici)sınıfı yoktu. Hz Ebubekire halifelik Kureyşindir sözünü ifade etmiş, Onun zamanına bakmamız lazım. Durum nazik Peygamber vefat etmiş karışıklık çıkmaması için bu söz söylenmiş. Nitekim bu birinci halife zamanında dinden dönenler oldu. Yalancı Peygamberler ortaya çıktı. Sözün zamanını iyi değerlendirmek lazım. İslam Tarihinde devlet başkanını kesin şu şekilde seçilir diye bir kural yoktur. Her Müslüman yönetici İslama uyarsa kral olabilir, saltanat olabilir, seçimle iş başına gelmiş olabilir- ülkesinin yönetimi İslami olması yeterliydi. Selami Abi Sadi Abi ile ilgili bir yazıya yorum yaz dediğinde 2 Aralık 2012 Tarihinde Karadeniz TVde Ceviz Kabuğu Proğramı yayınlanıyor. Konuk Prof Dr İlber Ortaylı. Ortaylı hoca o kadar rahat ki tarihi Prof Halil İnalcık- bir de kendisi biliyor havasında. Bu da ifade ediliyor zaten. Bu rahat ortamda konuştukça konuşuyor. İnsanı yoldan çıkartan seyirci tahrikleri de az değil hani Cumhurbaşkanı ol diyorlar O da Cumhurbaşkanı olamam. İşim çok diye bu provaksayonu geçiştiriyor. Fakat halifelik konusunda pek de bilgili olmadığı anlaşılıyor. Araplar Türklerin halifeliğini kabul etmedi. vıdı vıdı- edip durdular diyor. Burada insanın içinden hoca kusura bakma! demek geliyor.El insaf halifelik nedir? Ruhani bir liderlik mi? Halifelik Müslümanların liderliği demek! Koca Osmanlı tarihinde Araplardan şerif Hüseyin Avanesi o da topu topu 2 bin kişilik bir asi gurubu olmuş. Ne Irakın, ne Suriyenin ne,Filistinin ne Cezayirin ne Libyanın Osmanlıya karşı isyanı olmamış. Biat nedir. Kabul değil midir? Al sana 400 yıllık Osmanlı halifelerine Biat! Maverdi demiş ki halifelik Kureyşin hakkı? Kim Maverdi Abbasi halifesi Kaim Biemrillahın elçisi. Bu alimin yaşadığı devirde Abbasilere karşı Mısırda İspanyada başkaldıranlar var.Halifenin otoritesini kabul etmeyen Büveyhoğulları var. O da siyasi olarak böyle bir ortamda bu fikir ortaya atmak durumunda kalmış. Biat merasimine herkes katılmazdı. Halk gelip sana biat ettim diye bir söz söylemezdi. Mevcud devam eden yönetime uyuldumu yeni halife kabul edilmiş demekti. Bir iki yazar hocanın tabiri ile vıdı vıdı etmiş hiç önemli değildi. Nitekim Arapların ileri gelenlerinden bazıları bazı biat merasimine katılmıştır. Misal V Murad tahta çıkarıldığında İstanbulda bulunan Mekke Şerifi Abdülmütalib Efendi Sultan Abdülazizi niçin tahtan indirdiniz o dinden mi döndü deli mi oldu ki onu hal ettiniz? diye sormuş ikna edildikten sonra V.Murada biat etmiştir. İlber Ortaylı hoca Prof diye, dünya çapında hoca diye her konuda herkesten çok bilgili olamaz. Misal Çerkes Hasan, Sultan Abdülazizin kayıbiraderi. Abdülaziz hal edilince bakanlar kurulunu basıp dan,dan- Hüseyin Avni Paşayı ve şeriklerini öldürdü dedi. 1-Çerkes Hasan padişahın kayın biraderi değil. 2- Çerkes Hasan üç askeri öldürdü. Hal olayını tasvip etmeyen dolayısıyla H. Avni Paşanın bu konuda ortağı olmayan Hariciye Nazırı Raşid Paşayı da boğazını bıçakla keserek öldürdü. Ortaylı Hocanin öyle sempatik şekilde anlattığı gibi biri değil. Aşk olsun Said Abi! iyiki sizin o mütevazi Büyük Çarşıdaki dükkanınızda öğrenciniz olmuşum
[url=http://DRIVER-LENOVO.RU]DRIVER-LENO
ÇEKMEGİL
Allah razı olsun bu konuşmayı yapanlardan.Ve Rabbim rahmet etsin değerli ilim adamı Said Çekmegi'e...