DERİN GAFLET
DERİN GAFLET 
Nurettin GÜR Ozanoğlu
Ömrümüzde bir kez gelen baharı,
Çiçek, çiçek bürümeyi bilmedik.
Cennetin yolunu kapatan karı,
Süpürüp de kürümeyi bilmedik.
Çalanlar kalmadı gönül telinden,
O dostun kokusu gelmez gülünden,
Duçar olduğumuz nefsin elinden,
Neslimizi korumayı bilmedik.
Kaybolanın aramadık eşini,
Seçemedik keleşini, keşini,
Bağrımızda yatan domuz leşini,
İpe takıp sürümeyi bilmedik.
Hep aldana geldik loşun içinde,
Dolular yitirdik boşun içinde,
Yaşattılar bizi yaşın içinde,
Islattılar kurumayı bilmedik.
Harpte yendik, masalarda tuş olduk,
Yolunacak tavuk olduk, kuş olduk,
Hep kendini yakan bir ataş olduk,
Erittiler erimeyi bilmedik.
Tüyümüzden kanat yapıp uçtular,
Köyümüzde türlü nifak saçtılar,
Her gün bir değişik yara açtılar,
Öldürdüler dirilmeyi bilmedik.
Ozanoğlu yemez doyunca kadar,
Kimse yutamadı boyunca kadar?
Yolda düzgün giden karınca kadar,
Çarpışmadan yürümeyi bilmedik.
Nurettin Gür Ozanoğlu
Yorum yazabilmeniz için üye girişi yapmanız gerekmektedir.
