EFKAR
(Selami Çekmegil amcaya ithafen)
EFKAR 
Abdülkerim ACAR
Abdülkerim ACAR
O kızla dansediyordum.
Sonra parktan sevgililer,
Dağıldılar birer birer...
Ağızlarında, buruk bir mutluluk...
Sonra parktan sevgililer,
Dağıldılar birer birer...
Ağızlarında, buruk bir mutluluk...
Bir ses duyuldu,
Taa ötelerden...
Ve yerinden fırladı birden,
Yalnız, dev adam...
Yaş akıyordu, gözlerinden...
Taa ötelerden...
Ve yerinden fırladı birden,
Yalnız, dev adam...
Yaş akıyordu, gözlerinden...
Mevsim kıştı,
Gözyaşları yere düştü...
Yerde donmuş,
Gözyaşı taneleri...
Sonra birileri,
Yalnız, ürkek, tedirgin...
Topladı taneleri.
Kumrular sessiz,
Birer birer dağıldılar...
Açtılar, muhtaçtılar.
Sonra bir sis,
Belli belirsiz...
Çöktü şehrin üstüne...
Döndüler sevgililer,
Yerli yerine.
Ve yine sonra güneş,
Tebelleş oldu,
Yeniden...
Altından yeleleriyle,
Sisi yalıyarak,
Kucakladı, aşıkları...
İşte orda yine,
Yalnız dev adam,
Hasretine, hüznüne,
Bine bine...
Dörtnala geliyordu...
Ve söndürdü ışıkları.
Sis, karanlık ve zaman,
Raksederken sessiz,
Yapayalnız, kimsesiz...
Efkarının yanına gitti...
Yorum yazabilmeniz için üye girişi yapmanız gerekmektedir.
