GÖREN OLMADI
GÖREN OLMADI
Nurettin GÜR (Ozanoğlu)
Herkes uydu ecel senin çağrına,
Çekildi gittiler gören olmadı.
Tohum gibi kara yerin bağrına,
Ekildi gittiler gören olmadı.
Herkes uydu ecel senin çağrına,
Çekildi gittiler gören olmadı.
Tohum gibi kara yerin bağrına,
Ekildi gittiler gören olmadı.
Dik duranlar vardı kuleler gibi
Kokardı sümbüller, laleler gibi,
Uçtu temelinden kaleler gibi
Yıkıldı gittiler gören olmadı.
Paltodan, kabandan, parkalarından,
Vazgeçtiler cümle hırkalarından,
Çeşitli türküler arkalarından,
Yakıldı gittiler gören olmadı.
Kimi oldu şöhretinden ününden,
Ayrı kaldı bu gününden, dününden,
Tabutların arkasından önünden,
Bakıldı gittiler gören olmadı.
Güvenen yok sarayına, tacına,
Şu dünyanın çatısına, sacına,
Azrail’in oltasının ucuna,
Takıldı gittiler gören olmadı.
Kimileri mum içinde fitildi,
Kimler kazandı da, kimler ütüldü,
Garibanlar hor görülüp itildi,
Kakıldı gittiler gören olmadı.
Ozanoğlu; gafil nasıl uyana,
Çağırsa duyan yok baya, bayana,
Darı gibi saçıldılar her yana,
Döküldü gittiler gören olmadı.
Nurettin GÜR (Ozanoğlu)
Yorum yazabilmeniz için üye girişi yapmanız gerekmektedir.
