ÖLÜ TOPRAK
ÖLÜ TOPRAK
Bahattin BİLHAN
Ölü iken toprak ana,
Bir nefha indiydi ona,
Bir lahzada hayat buldu,
Hele dikkatle baksana!...
Bir nefha indiydi ona,
Bir lahzada hayat buldu,
Hele dikkatle baksana!...
Diyen kim?: “Ölü dirilmez,
Gittiyse bir daha gelmez,
Ölüm uykusu sonsuzdur,
Daha uyanmaz, uyanmaz”
Gittiyse bir daha gelmez,
Ölüm uykusu sonsuzdur,
Daha uyanmaz, uyanmaz”
Kışın baktım bu toprağa,
Ovaya, obaya, dağa,
Dere tepe gezdim, gördüm,
Bakındıydım sola sağa,
Ovaya, obaya, dağa,
Dere tepe gezdim, gördüm,
Bakındıydım sola sağa,
Yerden göğe sanki boru,
Toprak ölü, toprak kuru,
Ne bir böcek, ne bir nebat,
Bulamazsın! Yürü, yürü!...
Toprak ölü, toprak kuru,
Ne bir böcek, ne bir nebat,
Bulamazsın! Yürü, yürü!...
O dem bir nefha semadan,
İndi, geldi maveradan,
Bütün zerrât buna uydu,
Uyum ta “Kalû bela”dan…
İndi, geldi maveradan,
Bütün zerrât buna uydu,
Uyum ta “Kalû bela”dan…
Ölü iken bütün zerrât,
Emir beklerdi kâinat,
Emir gelince dirildi,
Başladı bir tatlı hayat.
Emir beklerdi kâinat,
Emir gelince dirildi,
Başladı bir tatlı hayat.
Bahattin Bilhan
Yorum yazabilmeniz için üye girişi yapmanız gerekmektedir.
