"SCUTARİ"
"Scutari"
Bir tohum düştü toprağa. Yüreklere bir umut, bir coşku oldu. Yüklendi toprak yükünü; besledi büyüttü... Güneş ısıttı, yağmur suladı; elbirliği etmişçesine sarıp sarmaladılar. En çok da sevgi dolandı çevresinde…
Bu ilgi, bu sevgi karşılıksız olmamalı dedi tohum ve bu enerjiyle çatlattı kabuklarını; bir umut bir filiz oldu...
Filizle birlikte onu sarıp sarmalayan yüzler güldü, yüreklerde umutlar filizlendi bu kez. Habire beslediler umutlarını, fidana döndü filiz: dallandı, budaklandı. Utandırmamak için yoldaşlarını koca bir çınar oldu Üsküdar (ca) da... Besledi bağrında nice umutsuzları, bazen güneşe yaşmak, bazen yağmurda korunak oldu. Gölgesinde kuş sesleri eşliğinde sükûn bulan insanlar adına türkü yaktı. Bazen düşen mendilleri kuytulara uçurdu dallarıyla, biri bulsun lokum doldursun diye içine.
Asya topraklarının başladığı noktada çınar olmak az bir sorumluluk değil hani. Tanıklık etmeli tarihe onurla, vekarla, dimdik ayakta…
Kolay gelsin diyoruz çınara dönüşecek fidanlara, Üsküdar(ca)ya…
Hatice Selva
Yorum yazabilmeniz için üye girişi yapmanız gerekmektedir.
